ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ(1913-1960) προς την χήρα του ΝΙΚΟΥ, ΕΛΕΝΗ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, στον οποίο αφιέρωσε το δικό του ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ 1959

Dionisis Vitsos

ΑΘΗΝΑ 

«Κι όταν έφυγε ο κατακτητής και περιμέναμε όλοι ελευθερία και δικαίωση των εθνικών μας ελπίδων έγινε κάτι το απροσδόκητο, μοναδικό στον κόσμο: Οι προδότες κι οι δοσίλογοι πήραν ουσιαστικά την εξουσία κι οι ελευθερωτές φυλακίστηκαν, ξορίστηκαν κι ο λαός πεινά και τα εθνικά μας δίκαια κινδυνεύουν. Η αντεπανάσταση, που τη γέννησε ο τραγικός Δεκέμβρης, λυμαίνεται σήμερα την Ελλάδα -το στρατό, τη χωροφυλακή, την αστυνομία, τον κρατικό μηχανισμό. Στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή μας επικρατούν οι δυνάμεις του σκοτεινού αναχρονισμού, της άπληστης οικονομικής ολιγαρχίας και της πατριδοκάπηλης ξετσιπωσιάς.

Η εργατική Αγγλία θέλει να γίνει αληθινά ο ηθικός ηγέτης του μεταπολεμικού κόσμου δεν μπορεί να μένει απαθής μπροστά στην τεχνητή τούτη αναβίωση των δυνάμεων του σκότους, που η εξόντωσή τους αποτελεί τη μόνη ιστορική δικαίωση του συμμαχικού αγώνα».

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ(1883-1957), Επιστολή του προς τον ΥΦΥΠΟΥΡΓΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΤΑΝΙΑΣ ΜΑΚ ΝΗΛ, 13.11.1945.

[Tο βρετανικό Συμβούλιο είχε προσφέρει στον Καζαντζάκη ένα δωμάτιο στο Kαίμπριτζ, όπου περνάει ένα καλοκαίρι, γράφοντας ένα μυθιστόρημα με τίτλο "O Aνήφορος" - έναν ακόμη προάγγελο του "Kαπετάν Mιχάλη". Tο Σεπτέμβριο η Αγγλική κυβέρνηση απελαύνει τον Καζαντζάκη από την Αγγλία με το αιτιολογικό ότι παραβίασε την υπόσχεση μη ανάμειξης στα πολιτικά πράγματα. 

Πηγαίνει στο Παρίσι, καλεσμένος της Γαλλικής Kυβέρνησης. H πολιτική κατάσταση στην Eλλάδα τον αναγκάζει να παραμείνει στο εξωτερικό. Θα υποχρεωθεί να παραμείνει μέχρι τον θάνατό του στη Γαλλία. Εγκαταστάθηκε στην Αντίμπ, την αρχαία Αντίπολη. Ήταν, όπως έλεγε, η «Μικρή του Ελλάδα». Η Μεγάλη Ελλάδα τον πολέμησε, όχι μόνο με την άρνηση ανανέωσης του διαβατηρίου, αλλά και για τη διεκδίκηση του βραβείου Νομπέλ.].

«Οταν με κάλεσε το Βρετανικό Συμβούλιο ως λογοτέχνη να επισκεφτώ και να μελετήσω την μεταπολεμική Αγγλία, μου δηλώθηκε ότι κατά το διάστημα της παραμονής μου εκεί σύμφωνα με την καθιερωμένη αρχή, δεν θα έπρεπε να αναμιχθώ στα πολιτικά πράγματα. Δύο γεγονότα που μεσολάβησαν, αν και είχαν πολιτικό χαρακτήρα, δεν ήταν όμως και παραβίαση της καθιερωμένης αρχής. 

Το πρώτο είναι η πρόσκληση που έκανε ο υφυπουργός των Εξωτερικών Μακ Νηλ. Ο Αγγλος υπουργός με παρακάλεσε να του εξηγήσω τις απόψεις μου για την κατάσταση στην Ελλάδα. Του δήλωσα με πλήρη ειλικρίνεια αυτό που πίστευα και πιστεύω, ότι δηλαδή δεν υπάρχει άλλη λύση στο ελληνικό πρόβλημα παρά ο σχηματισμός Οικουμενικής κυβέρνησης με τη συμμετοχή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Οτι η κυβέρνηση αυτή πρέπει να εφαρμόσει πολιτική κατευνασμού και συμφιλίωσης.

Το δεύτερο γεγονός ήταν ο χαιρετισμός που έστειλα στην Ελλάδα κατά τις παραμονές του δημοψηφίσματος διά μέσου της Ενωσης Λαϊκής Δημοκρατίας, όπου τόνιζα ότι ο Ελληνικός λαός ύστερα από τη δοκιμασία του Μεταξά και την ακόμα μεγαλύτερη δοκιμασία της Κατοχής δε μπορεί να ανεχθεί να του επιβάλλουν ένα νεοφασιστικό καθεστώς. Το Βρετανικό Συμβούλιο τη συνομιλία μου με τον Μακ Νηλ με κάλεσε και μου ζήτησε εξηγήσεις γιατί παραβίασα την υπόσχεση να μην αναμιχθώ στα πολιτικά πράγματα. Απάντησα ότι καμιά πράξη πολιτική δεν έκανα αναπτύσσοντας τις ιδέες μου στον υφυπουργό των Εξωτερικών ή στέλνοντας το χαιρετισμό μου στην Ελλάδα. Εδήλωσα ακόμα ότι η πρόσκληση του Βρετανικού Συμβουλίου και η φιλοξενία μου στην Αγγλία δε μπορούσε να σημαίνει ότι απαλλοτρίωσα τις ιδέες μου και τις αντιλήψεις μου κι όχι μόνο εγώ αλλά κανείς Έλληνας πατριώτης, κανείς ελεύθερος άνθρωπος δε μπορούσε να ανεχθεί να πουλήσει δηλαδή την ιδεολογία του για ένα ταξίδι μελέτης ή για οτιδήποτε άλλο».

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, Συνέντευξη στο ΒΑΣΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ στην εφημερίδα ΡΙΖΟΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ, 16.12.1946

.

«Είναι δύο υποψήφιοι των σφαγέων του Δεκεμβρίου... τελείως ξένοι προς την Ελλάδα».

ΕΣΤΙΑ, Αύγουστος 1946, για τους υποψήφιους για Νόμπελ ΝΙΚΟ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ και ΑΓΓΕΛΟ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟ

.

««Kυρία, πολύ λυπήθηκα που δε μπόρεσα να έρθω στην πρόσκλησή σας. Είχα πάντα μεγάλο θαυμασμό και αν το επιτρέπετε, ένα είδος στοργής, για το έργο του συζύγου σας. Είχα τη χαρά να αποδείξω και δημοσία στην Αθήνα αυτό μου τον θαυμασμό, τον καιρό που η επίσημη Ελλάδα έκαμε "μούτρα" στον πιο μεγάλο της συγγραφέα. Ο τρόπος που δέχτηκε το ακροατήριο - οι περισσότεροι φοιτητές - τη μαρτυρία μου, αποτελούσε την πιο όμορφη αναγνώριση, που μπορούσε να λάβει το έργο και η δράση του συζύγου σας.

Κι ακόμα δεν ξεχνώ πως τη μέρα που λυπόμουν να δεχτώ μια τιμή, που ο Καζαντζάκης άξιζε εκατό φορές περισσότερο, έλαβα ένα του τηλεγράφημα από τα πιο θερμά. Λίγο υστερότερα κατάλαβα με τρόμο πως το μήνυμα αυτό ήταν γραμμένο λίγες μέρες προτού πεθάνει. Μαζί του χάθηκε ένας από τους τελευταίους μεγάλους καλλιτέχνες. Είμαι από εκείνους που αισθάνονται και θα εξακολουθήσουν να αισθάνονται το μεγάλο κενό που άφησε»...».

~~~~~~~~~~~

ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ(1913-1960) προς την χήρα του ΝΙΚΟΥ,  ΕΛΕΝΗ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, στον οποίο αφιέρωσε το δικό του ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ 1959

Γιάννης Τσαρούχης (1910 - 1989) Ναύτης, 1938

Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / National Gallery

Γιάννης Τσαρούχης (1910 - 1989) 

Ναύτης, 1938

Δωρεά Υπουργείου Παιδείας

Εκτίθεται, Εθνική Πινακοθήκη, Άλσος Ελληνικού Στρατου, Γουδή

Ένας νεαρός ναύτης με αδρά, λαϊκά χαρακτηριστικά απεικονίζεται στο πρώτο επίπεδο, πολύ κοντά στο θεατή. Κάθεται σε μια καρέκλα με σταυρωμένα χέρια και μας κοιτάει κατάματα. Το έργο έχει σχεδιαστεί με απλοποιημένο σχέδιο, με γρήγορες και σίγουρες πινελιές και με λιγοστά χρώματα. Προσέξτε με πόσο απλά μέσα έχει αποδώσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου ή τα χοντρά χέρια. Με αξιοθαύμαστη μαεστρία ζωγράφισε την άσπρη ναυτική στολή. 

Το αραιωμένο λευκό χρώμα αφήνει να διαφαίνεται η μαύρη προετοιμασία και έτσι υποβάλλονται οι πτυχώσεις και οι ζάρες στα μανίκια. Με τέσσερα χρώματα, –μαύρο, λευκό, ώχρα και γκρίζο– καταφέρνει να δώσει μια εικόνα γεμάτη ζωντάνια. Σε αυτά τα έργα ο Τσαρούχης αξιοποιεί τόσο το δίδαγμα του Γάλλου ζωγράφου Ματίς όσο και το δίδαγμα της λαϊκής τέχνης.

~~~~~~~~~~

Yannis Tsarouchis (1910 - 1989) 

Sailor, 1938

Donated by the Ministry of Education

On view, National Gallery, Hellenic Army Park, Goudi

A young sailor with rough, lower-class features is portrayed in the foreground, very close to the viewer. He is seated on a chair with his arms crossed, looking straight ahead towards the viewer. The work has been drawn in a simplified manner, with swift and assured brushwork and scant colour. Note the simplicity of means in rendering the facial features or the big hands. The white sailor`s suit has been painted with extraordinary craftsmanship. The diluted white colour allows the black preparation to show through, suggesting the folds and wrinkles on the sleeves. Only four colours – black, white, ochre and grey – are used, yet the artist achieves an image that is full of life. In these works, Tsarouchis benefits from the teachings of both Matisse and folk art.

ΔΙΑΣΠΟΡΑ-online: Γιώργος Ξ. Ματζουράνης «Μας λένε γκασταρμπάιτερ» ...

ΔΙΑΣΠΟΡΑ-online: Γιώργος Ξ. Ματζουράνης «Μας λένε γκασταρμπάιτερ» ...: ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ Ετσι χτίστηκε το γερμανικό «θαύμα»

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατο του Ματζουράνη, ο Πολιτιστικός Σύλλογος του Δήμου Σίφνου, απ’ όπου καταγόταν, θα πραγματοποιήσει το ερχόμενο Σάββατο 18 Αυγούστου, ώρα 20.30, τιμητική εκδήλωση στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μαριάνθη Σίμου» στον Αρτεμώνα, με ομιλητές τους: Μήτσο Κασόλα, συγγραφέα, Ελένη Τορόση, δημοσιογράφο – συγγραφέα, Νίκη Αϊντενάιερ – Αναστασιάδη, επίτιμη διδάκτορα του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Χανς Αϊντενάιερ, καθηγητή της Μεσαιωνικής και Νεοελληνικής Φιλολογίας (φιλέλληνας και συνιδρυτής με τη σύζυγό του, του εκδοτικού οίκου Ρωμιοσύνη, με σκοπό τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας στον γερμανόφωνο χώρο).

δείτε περισσότερα στο: http://diaspora-gr.blogspot.com/2018/08/18.html

Παιδεία online...: Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: «Είμαι χαρούμενος που μπόρεσα να προσφέρω στην ελληνική σκέψη»

Παιδεία online...: Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: «Είμαι χαρούμενος που μπ...: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: Οταν ανέβηκα να λάβω το βραβείο, στο μυαλό μου ήρθε η Ελλάδα Ο 37χρον...

«Είμαι χαρούμενος που μπόρεσα να προσφέρω στην ελληνική σκέψη»,

φωτογραφία: intimenews

περισσότερα στο:

http://paideia-online.blogspot.com/2018/08/blog-post.html

Ένοπλος άνοιξε πυρ σε ελληνική συνοικία στο Τορόντο Μία γυναίκα έχασε τη ζωή της

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΡΟΙΚΙΕΣ // ΤΟΡΟΝΤΟ ΚΑΝΑΔΑΣ

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018

Πολλοί άνθρωποι τραυματίστηκαν όταν ένοπλος άνοιξε πυρ στο Τορόντο, μεταδίδουν καναδικά ΜΜΕ.

Σύμφωνα με το καναδικό τηλεοπτικό δίκτυο CBC, ακούστηκαν τουλάχιστον 10 ως 15 πυροβολισμοί. Η αστυνομία του Τορόντο ανέφερε ότι ο δράστης είναι νεκρός, κατά την ίδια πηγή.

Το περιστατικό συνέβη σε ελληνική συνοικία.

Μία γυναίκα έχασε τη ζωή της και τουλάχιστον δεκατρείς τραυματίστηκαν στο περιστατικό με πυροβολισμούς που συγκλονίζει το Τορόντο του Καναδά, σύμφωνα με τον απολογισμό καναδικών μέσων ενημέρωσης.

Η επίθεση σημειώθηκε στη συνοικία Γκρίκταουν γύρω στις 5 τα ξημερώματα, ώρα Ελλάδας.

Δράστης της επίθεσης είναι, σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής πληροφορίες, ένας 30χρονος άνδρας, ο οποίος έχει χάσει τη ζωή του.

_________

https://www.newsbeast.gr/world/arthro/3837959/enoplos-anoixe-pyr-sto-toronto?utm_medium=onesignal&utm_source=notification&utm_campaign=alert&utm_content=post

Τίνα Βλάχος, Φωτογράφος για τον εορτασμό της γυναικείας φόρμας

  ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΤΕΧΝΗ   

Γνωστός για την ξεχωριστή χρήση του χρώματος και την επιλογή των εκπληκτικών τοποθεσιών, η φωτογράφος Τίνα Βλάχος της Μελβούρνης ανακαλύπτει τι γυμνό σημαίνει για αυτήν και μεγαλώνει ως Ελληνική πολυνησιακή WOC στην Αυστραλία

Ελευθερία. Φωτογραφίες: Τίνα Βλάχος

Γράφει η Νέλλυ Σκουφάτογλου *

Tina (Kostantina) Ο Βλάχος είναι νέος φωτογράφος μόδας και πορτρέτου, με έδρα τη Μελβούρνη και περιαγωγής του πλανήτη σε κάθε ευκαιρία με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι.

Εκτός από την ξεχωριστή χρήση του χρώματος στην εννοιολογική φωτογραφία της, ένα άλλο χαρακτηριστικό που τραβάει την προσοχή του θεατή είναι η μοναδική επιλογή των τοποθεσιών. Κατασκευάζει σκηνές που είναι νεανικές και εντοπίζονται με την δημιουργική της κοινότητα, αλλά εξευγενισμένες.

Το πιο πρόσφατο έργο της αποδίδει φόρο τιμής στην ιερή γυναικεία μορφή και την πολυπολιτισμικότητα. Είναι η ίδια η ανάμικτη κληρονομιά της, της Ελληνικής και της Ινδο-Φιτζιανής καταγωγής, η Τίνα μεγαλώνει και αγκαλιάζει και τις δύο πτυχές της ταυτότητάς της στην καρδιά του πολιτιστικού λιωμένου ποτ που είναι η Μελβούρνη.

Μετά από την εποχή της I & In time, το σώμα της δουλειάς και ένα δημιουργικό ταξίδι εξερεύνησης στη Νέα Υόρκη - όπου σύντομα θα μετεγκατασταθούν - η Τίνα επικεντρώνεται στην αφήγηση ιστοριών που ξεπερνούν τις φυλές και τα συμβατικά ομορφιά που απεικονίζουν την ωμή αλήθεια των γυναικείων σωμάτων.

Πότε δημιουργήσατε για πρώτη φορά ενδιαφέρον για τη φωτογραφία; 

Ήμουν αρκετά νέος όταν έμαθα ενδιαφέρον για τη φωτογραφία, ήταν το μόνο χόμπι στο οποίο ήμουν καλός.

Από εκείνη τη στιγμή, ήμουν αρκετά αποφασισμένος να ασχοληθώ με τη φωτογραφία, θα χρησιμοποιούσα ό, τι συμπαγή ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές που είχα στο σπίτι για να πυροβολήσω κυριολεκτικά οτιδήποτε μπορούσα, κυρίως λουλούδια, τα οποία θα χρησιμοποιούσα για να μάθω πώς να επεξεργάζομαι στο Photoshop.

Πυροβολήσα σχεδόν μόνο τη φωτογραφία και τη φωτογραφία της φύσης για το πρώτο μέρος της ζωής μου. μέχρι τις 15 μ.μ. ζήτησα από τη μητέρα μου να μου αγοράσει ένα DSLR και από εκείνη την στιγμή άρχισα σοβαρά τη λήψη φωτογραφίας, τοποθετώντας το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου μου στο Tumblr, το οποίο πραγματικά επικύρωνε την εποχή εκείνη. Οι άνθρωποι μου άρεσαν τις φωτογραφίες μου και μου άρεσε πολύ. Ήμουν αρκετά σταθερή σε εκείνο το σημείο προσπαθώντας να το μετατρέψω σε καριέρα.

Γιατί επιλέξατε τη μόδα και τα πορτραίτα; 

Όταν άρχισα να ενδιαφέρομαι για τη φωτογραφία, τραβούσα κυρίως φωτογραφίες από οτιδήποτε μπορούσα, συνήθως πορτρέτα φίλων μου τις νύχτες. Σύντομα ήθελα κάτι διαφορετικό, καθώς βελτιώθηκα με την κατεύθυνση, άρχισα να εξερευνούμε τον κόσμο των ειδήσεων. Ήταν εξαιρετικά συναρπαστικό το γεγονός ότι μπορούσα να σχεδιάσω και να εκτελέσω έναν πυροβολισμό με πλήρη δημιουργικό έλεγχο και πραγματικά μου άρεσε αυτή η διαδικασία, τόσο φυσικά απλώς είχα κολλήσει με αυτό.

Κάνετε ψηφιακές και ταινίες; Υπάρχει κάποιο μέσο που προτιμάτε και γιατί είναι αυτό; 

Προτιμώ το ψηφιακό λόγω του πόσο ευπροσάρμοστο είναι, επεξεργάζομαι πολύ τις εικόνες μου και βρίσκω καλύτερο να επικοινωνήσω τις ιδέες μου μέσω αυτού του μέσου, ωστόσο άρχισα μόνο να τραβήξω σοβαρά τη φωτογραφία όταν άρχισα να φωτογραφίζω ασπρόμαυρη ταινία, με μόνο 24 εκθέσεις που με έκανε να είμαι πολύ ενήμερος για αυτό που ήθελα να επικοινωνήσω, εκτός από αυτό που ποτέ δεν πραγματικά [βουτήξαμε] στον κόσμο του πυροβολισμού χρώματος 35mm, αλλά έχω πειραματιστεί από καιρό σε καιρό. Ένα από τα αγαπημένα μου μέσα για να πυροβολήσω είναι Polaroid, έχω μια μεγάλη συλλογή που έχω συγκεντρώσει τα τελευταία πέντε χρόνια.

Τι είδους vibe και εικόνες σάς τραβάει όταν πρόκειται να τραβήξετε φωτογραφίες; 

Είμαι πολύ ελκυστική σε ονειρικές εικόνες. Μου αρέσει να φωτογραφίζω ανθρώπους με τρόπο που δεν θα είχε απαραίτητα νόημα στον πραγματικό κόσμο.

Συνηθίζω να αντλούν τις ιδέες μου από τη φύση και τον ήχο, κάτι που με ενδιαφέρει πραγματικά η Αρχαία Ελλάδα, πολλά από τα οποία παρουσιάζουν έχουν προέλθει από αγάλματα και ζωγραφική από αυτές τις εποχές. Το χρώμα είναι η πιο σημαντική πτυχή των φωτογραφιών μου και τείνω να κατευθύνω προς τα γυρίσματα σε τοπία για τους υπέροχους φυσικούς τους τόνους. Ο τρόπος που συνδυάζω τα χρώματα των αντικειμένων και της θέσης μου είναι σχεδόν πάντα εσκεμμένος και πιο συχνά προτιμώ φυσικό φωτισμό.

Έχετε μια πολύ διαφορετική χρήση του χρώματος στη φωτογραφία σας. Από μια πολύ φυσική αισθητική φαίνεται ότι έχετε μετακινηθεί προς πιο ήπια, πιο παστέλ τόνοι. Ήταν μόνο τα τελευταία σας έργα ή είναι μια στροφή στο στυλ; 

Η δουλειά μου ξεκίνησε πολύ κινηματογραφικά, αποσκοπούσα στις φωτογραφίες μου να μοιάζουν με φωτογραφίες από μια ταινία indie, αλλά με την πάροδο του χρόνου φυσικά ανέπτυξα μια προτίμηση για παστέλ αποχρώσεις που εμφανίζεται στο τελευταίο μου project 'in time'. Η επιλογή χρώματος ήταν σκόπιμη. Είχα πάντα οραματιστεί τη δημιουργία μιας σειράς που ήταν ονειρική, ήξερα ότι χρειαζόμουν αυτή τη σειρά για να ξεχωρίσω από την άλλη δουλειά μου και θέλησα να αναγνωρίσω τις φωτογραφίες μου, τις οποίες νομίζω ότι είχα επιτύχει έχοντας την χρωματική παλέτα συνεπής σε όλα τα κομμάτια.

Είμαι σχετικά νέος στον κόσμο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας, αλλά όσο περισσότερο τράβηξα όσο περισσότερο μεγαλώνει το στυλ μου. Βρίσκω τον εαυτό μου να μετατοπίζεται σε πιο σιωπηρούς τόνους με υπαινιγμούς παστέλ που θα δείτε στην επερχόμενη δουλειά μου.

Αγαπάτε να απεικονίσετε την ωμή ομορφιά της γυναικείας / ανθρώπινης μορφής. Τι σημαίνει γυμνό σε σας; 

Ο κοινωνικός μας λόγος προς το γυναικείο σώμα δεν είναι ένας εορτασμός, αλλά μια κρίση. Το θηλυκό σώμα, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, τείνει να είναι αντικειμενικά σεξουαλικά, γεγονός που καθιστά δύσκολο για τους ανθρώπους να το δεχτούν ή να το δουν οτιδήποτε άλλο παρά σώμα.

Το γυμνό, για μένα, σημαίνει να υπάρχει απλά, δεν υπάρχει τίποτα ασυνήθιστο για ένα σώμα, όλοι έχουμε ένα. Έρχονται σε όλα τα διαφορετικά σχήματα, μεγέθη και ικανότητες, έτσι ώστε να μην ζουν σε συνεχή ντροπή. Θα ήθελα να ελπίζω σε μια μετατόπιση στην κοινωνία, όπου όλοι μπορούν να εκτιμήσουν και να υπάρξουν με ευσυνειδησία.

Πείτε μας μερικά πράγματα σχετικά με την κληρονομιά σας. να είσαι Έλληνας και Ινδο-Φιτζιανός που μεγαλώνεις στην Αυστραλία, πώς συνέβαλε αυτό το μείγμα να γίνει το άτομο που είσαι σήμερα; 

Πιστεύω ότι το να είσαι μέρος δύο πολιτισμών που είναι από τα αντίθετα άκρα της γης παρόλα αυτά παρόμοιες με πολλούς τρόπους έχει διαμορφώσει τον τρόπο που σκέφτομαι. Σίγουρα σε όλες τις πτυχές της ζωής μου βλέπω τα πράγματα από πολλές οπτικές γωνίες. Βοηθά τη δημιουργικότητά μου, καθώς βρίσκω έμπνευση από πράγματα που δεν θα ήταν αναγκαστικά ενδιαφέροντα. Έχω την τάση να βλέπω τα πράγματα αρκετά καιρό μέχρι να αισθανθώ κάτι.

Οι γονείς μου εργάστηκαν τόσο σκληρά για να δημιουργήσουν μια καλή ζωή για τα παιδιά τους και αυτό είναι κάτι που με εμπνέει, νομίζω ότι έχω πάρει τη δική τους ηθική και μπορεί μόνο να ελπίζω να είναι το μισό από αυτό που είναι.

Θεωρείτε ότι είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να σας εντοπίσουν και να σας αποδεχθούν ως Αυστραλιανό, Ελληνικό, Πολυνησιακό μερικές φορές; 

Ναι, θεωρώ ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν την ιδέα του τρόπου με τον οποίο έχω υπάρξει. Με ρωτάει συχνά τι είσαι; ή "από πού είσαι;" το οποίο είναι ωραίο ως επί το πλείστον καθώς είμαι υπερήφανος 'Grindian' όπως ονομάζουμε τον εαυτό μας (ελληνικά / ινδικά), αλλά με κάνει να αισθάνομαι σαν να μην ανήκω πουθενά λόγω των συνεπών ερωτήσεων που έχω στην καθημερινότητα.

Πώς συνδέεστε με την ελληνική κληρονομιά σας; 

Θα έλεγα ότι είμαι πολύ συνδεδεμένος. Ήμουν σίγουρα πιο εκτεθειμένος στον ελληνικό πολιτισμό από ό, τι ήμουν στην ινδική πλευρά μου. ο καθένας στην οικογένειά μου μπορεί να μιλά ελληνικά, εορτάζουμε εορταστικές εορτές, μαγειρεύουμε κυρίως ελληνικά γεύματα στο σπίτι, μεγάλωσα ως λίγο καφέ ελληνίδα κοπέλα και πάντα έλεγα ότι η ελληνική υπερηφάνεια. Ωστόσο, όσο μεγαλύτερα πήρα, τόσο λιγότερο ένιωθα αποδεκτή. για μερικά χρόνια ένιωσα πραγματικά αποσυνδεδεμένος από την κληρονομιά μου, αλλά όσο περισσότερο χρόνο ξόδεψα με τον παππού μου τόσο περισσότερο άρχισα να εκτιμώ τον πολιτισμό μου. Συχνά μιλάει για τη ζωή του στην Ελλάδα που ακούγεται τόσο απίστευτη και από πρόσφατα αισθάνομαι πολύ άνετα και περήφανα για το αίμα μου.

 Tina (Kostantina) Ο Βλάχος είναι νέος φωτογράφος μόδας και πορτρέτου, με έδρα τη Μελβούρνη

*από την εφημερίδα "ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ"

https://neoskosmos.com/en/118664/photographer-tina-vlahos-on-celebrating-the-female-form/

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (1541 - 1614) Άγιος Πέτρος, π. 1600-1607

- Παρουσιάζεται στη μόνιμη έκθεση της Εθνικής ΠΙνακοθήκης

Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / National Gallery

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (1541 - 1614) 

Άγιος Πέτρος, π. 1600-1607

Ο «Άγιος Πέτρος» ανήκει σε μια σειρά από προσωπογραφίες των δώδεκα Αποστόλων και του Χριστού, που δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά από τον Ελ Γκρέκο και ονομάστηκαν «αποστολάτα». Στόλιζαν συνήθως το σκευοφυλάκιο των δυτικών καθολικών ναών, όπου οι ιερείς φύλασσαν τα ιερά σκεύη της εκκλησίας.

Ο «Άγιος Πέτρος» είναι μια αυστηρή ρεαλιστική μορφή που κοιτάζει στοχαστικά πέρα από το θεατή. Κρατάει τα κλειδιά που του εμπιστεύθηκε ο Χριστός. Ο μπλε χιτώνας και το πορτοκαλί ιμάτιο έχουν ζωγραφιστεί με πλατειές πινελιές, ενώ λευκά φώτα σαν αστραπές τρέχουν πάνω στις πτυχές, θυμίζοντας τα φώτα και τις χρυσοκοντιλιές της βυζαντινής τέχνης.

Παρουσιάζεται στη μόνιμη έκθεση της Εθνικής ΠΙνακοθήκης.

~~~~~~~~~~

Domenicos Theotokopoulos (1541 - 1614) 

St. Peter, ca 1600-1607

"St Peter" belongs to a series of portraits of Christ and the Twelve Apostles which was first produced by El Greco, called "apostolados." Such works frequently decorated the treasury in Catholic churches, where the sacred utensils of the church were kept.

"St Peter" is an austere, realistic figure, meditatively gazing beyond the viewer. He is holding in his hand the keys he was entrusted with by Christ. The blue robe and orange himation have been rendered in broad brush strokes; white lights run across the foldings like lightning, evoking the lights and golden trimmings in Byzantine art.

On display in the National Gallery permanent exhibition.

__________

http://el-greco-gr.blogspot.com/