EΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
Του Παναγιώτη Ι. Καραφωτιά,
Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Ινδιανάπολης,
τ. Διευθύνοντος Συμβούλου του Γραφείου ΟΗΕ για Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ
Μετά τις πρόσφατες καταγγελίες, - που δεν διαψεύστηκαν- περί της «άνευ όρων» υπογραφής του Μνημονίου, δίχως καν αναφορά σε πειστικές και υλοποιήσιμες προτάσεις για ανάκαμψη, καθώς και περί παρασκηνιακών εγχειρημάτων παγίδευσης της χώρας σε εθνικά επικίνδυνους συμβιβασμούς, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αόρατος «εχθρός», με τη μορφή διαφθοράς και ηττοπάθειας, χωρίς καν τελεσίγραφο ή πυροβολισμό «εκπόρθησε» το εθνικό κάστρο και η «σφαγή» άρχισε με πρώτα θύματα τους οικονομικά ευάλωτους, ενώ επίσης άρχισε η «άτακτη φυγή» νέων, ιδιαίτερα επιστημόνων, προς το εξωτερικό και ειδικότερα σε χώρες όπου η «αφαίμαξη εγκεφάλων» έχει αναχθεί σε υψίστη στρατηγική επιστήμη, σε βάρος, όμως, της ανάπτυξης και προόδου της Πατρίδας, παραπέμποντας σε αποικιοκρατικές εποχές.
Προφανώς, οι ηγεσίες της χώρας δεν φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει την τραγικότητα της κατάστασης, ναρκισσευόμενες, εφησυχάζουσες και εθελοτυφλούσες σε ένα περιβάλλον γενικότερου κοινωνικού διχασμού, εκμαυλισμού και ιδεολογικής «αποχαύνωσης», που θυμίζει ανάλογες καταστροφικές ανθρωπογενείς συγκυρίες περιόδων εθνικής κρίσης με έμβλημα το διαβόητο αντικοινωνικό «ας είναι καλά το δάσος και ας καίγονται τα δέντρα» ή το «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» {αλλά οι Έλληνες πεθαίνουν}.
Οσον αφορά το ρόλο ξένων παραγόντων, έχει πλέον συμπληρωθεί το παζλ, ιδιαίτερα μετά τη θλιβερή και ανίερη πράξη της Υπερδύναμης να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία» και την αποικιοκρατική στάση του ΔΝΤ, που θεωρείται «δούρειος ίππος» της Υπερδύναμης, έχουν τελειώσει οι ψευδαισθήσεις περί ειλικρινούς φιλελληνικής πολιτικής της, και έχει γίνει κοινή συνείδηση ότι από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, εκπονήθηκαν σχέδια που εξυπηρετούσαν αποκλειστικά συμφέροντα της Υπερδύναμης, αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας, παρά τις τρομερές θυσίες για αυτή, πέραν από τα εκατομμύρια μεταναστών, οι οποίοι συνέβαλαν σημαντικά στην ανάπτυξή της, με τη νέα «τάξη» που η Υπερδύναμη επέβαλε, η χώρα προσδέθηκε με «συνοπτικές διαδικασίες» στο στρατηγικό και οικονομικό της άρμα και παγιδεύτηκε σε ένα φαύλο κύκλο θλιβερών συμβιβασμών με αποτέλεσμα αντί να πετύχει αειφόρα ανάπτυξη, να γίνει ουραγός στρατηγικών που κατέληξαν στη συρρίκνωση του έθνους και την αφαίμαξη πολύτιμου εργατικού δυναμικού, ενώ εγκάθετα φαύλα ηγετικά κυκλώματα, στα πλαίσια αδιαφάνειας, αναξιοκρατίας και κοινωνικού αποκλεισμού, απεργάζονταν την ευημερία του λαού, ανάγοντας σε νέο «δόγμα» το «διάφθειρε και βασίλευε».
Το αποτέλεσμα ήταν η άνευ όρων «υποταγή» της χώρας σε ξένες στρατηγικές επιταγές σε βάρος, όμως, εθνικών ζωτικών συμφερόντων αρχίζοντας από την Κύπρο, τα Ίμια, τα Σκόπια, τις συνεχιζόμενες προκλήσεις και επεκτατικές ενέργειες της Τουρκίας, και, τέλος, στις αγκυλώσεις πολιτικών και οικονομικών σκοπιμοτήτων του ΔΝΤ, το οποίο, ανήκοντας στο γενικότερο σύστημα των οργανώσεων του ΟΗΕ, έχει από τον καταστατικό του χάρτη χρέος να διευκολύνει αποφασιστικά τις χώρες που προσφεύγουν σε αυτό και όχι να λειτουργεί με αποικιοκρατικό πνεύμα. Και είναι περίεργο και λυπηρό ότι οι αρμόδιοι ηγέτες της χώρας με τους «ειδικούς» συμβούλους τους, που υπέγραψαν το Μνημόνιο, δεν έστερξαν να μελετήσουν και αξιοποιήσουν τις ίδιες τις πρόνοιες του ΔΝΤ, με τις οποίες η παρούσα Διοίκησή του βρίσκεται σε δραματική ανακολουθία.
Συγκεκριμένα, το άρθρο Ι περί των σκοπών του ΔΝΤ στην παράγραφο (v) αναφέρει ότι ένας σκοπός του Ταμείου είναι «να δημιουργεί εμπιστοσύνη στα μέλη διαθέτοντάς τους προσωρινά τους γενικούς πόρους του Ταμείου υπό επαρκείς εγγυήσεις ώστε να τους δώσει την ευκαιρία να διορθώσουν ανισορροπίες στο ισοζύγιο πληρωμών τους χωρίς να καταφεύγουν σε μέτρα που να είναι καταστροφικά για την εθνική ή διεθνή ευημερία».
Είναι, συνεπώς, δυνατόν, με τα μέτρα που επέβαλε στην Ελλάδα το ΔΝΤ κ.ά., να πετύχει η χώρα τα όσα αυτό επαγγέλλεται ή το αντίθετο, δηλαδή να βυθιστεί σε οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στη γαλήνη και ευημερία του λαού της; Είναι, πάντως, ενθαρρυντικό ότι συλλογικοί φορείς αλλά και διεθνούς κύρους προσωπικότητες έχουν ήδη αντιδράσει δημιουργώντας βάσιμες ελπίδες για επίσημες μεθοδικές ενέργειες ώστε να υπάρξει αναθεώρηση των όρων του ΔΝΤ και η χώρα να εξέλθει σύντομα και ανώδυνα από την κρίση, που μπορεί να μετεξελιχθεί σε διεθνή με απρόβλεπτες συνέπειες.
Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Παναγιώτης Καραφωτιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου