Το έπος της ελληνικής μετανάστευσης στις ΗΠΑ

ΒΛΙΑ/ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
	Το πανόραμα της μετανάστευσης των Ελλήνων στη Νέα Υόρκη και η ιστορία των κοινοτήτων και των συλλόγων της ομογένειας, από τις αρχές του 1900 έως τη δεκαετία του 90, καταγράφει το βιβλίο της δημοσιογράφου Ρούλας Κοτσέτα, με τίτλο «Κυνηγώντας το όνειρο», που παρουσιάσθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, από τις εκδόσεις ΑΛΕΚΤΡΥΩΝ.Πρόκειται για μια δημοσιογραφική έρευνα με στοιχεία και φωτογραφίες από τον αγώνα των ελλήνων να στήσουν μια νέα ζωή στη μεγαλούπολη των αντιθέσεων. Το βιβλίο έχει πλούτο στοιχείων: Το «Καστριγκάρι» (Castle Garden), όπως το παράφρασαν οι Έλληνες μετανάστες, ήταν το πρώτο σημείο αποβίβασης στο λιμάνι, εκεί όπου γινόταν ονομαστική καταγραφή και ιατρικές εξετάσεις. Ο προθάλαμος του ονείρου. Υπολογίζεται ότι από το 1892 έως το 1954 αποβιβάσθηκαν 12 εκατομμύρια μετανάστες από διάφορες χώρες του κόσμου. Ο πρώτος ομογενής που έφθασε στη «Γη της Επαγγελίας» ήταν ο Βασίλης Κωνσταντίν το 1844. Το 1857 άνοιξε το πρώτο ελληνικό εστιατόριο «Πελοπόννησος». Η ελληνική σημαία κυμάτισε για πρώτη φορά στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου το 1873. Η πρώτη ελληνική εφημερίδα «Ατλαντίς» ιδρύθηκε το 1894 από το Σόλωνα Βλαστό. To 1891 τετρακόσια μέλη από τη «Αδελφότητα Αθηνά», του πρώτου ελληνικού συλλόγου στην Νέα Υόρκη, έκτισαν την πρώτη ελληνική εκκλησία , την Αγία Τριάδα. Το 1911 άνοιξε το πρώτο ελληνικό σχολείο στο Μπρόνξ. Το 1922 συγκροτήθηκε η οργάνωση ΑΗΕΡΑ (American Hellenic Educational Progressive Association). Οι πρώτες δουλειές που έκαναν ήταν να πουλούν λουλούδια, φρούτα, λαχανικά και παγωτά στους δρόμους, ενώ πολλοί δούλεψαν σκληρά σε κατασκευές σιδηροδρόμων, σε εργοστάσια ακόμη και ως λούστροι. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης νόμιμης και λαθραίας. Μεταξύ των ετών 1959 έως 1972 υπολογίζεται ότι οι λαθραίοι έφθαναν τους 23.000 και οι μόνιμοι τους 100.000. Από πιατάδες άρχισαν σιγά- σιγά να γίνονται εστιάτορες, δουλεύοντας και 15 ώρες την ημέρα. Αρκετοί μπήκαν στο εμπόριο, στις επιχειρήσεις, και τα παιδιά τους στα Πανεπιστήμια, δημιουργώντας μια αξιοσέβαστη ελληνορθόδοξη κοινότητα. Στη δεκαετία του 70, στην περιοχή της Αστόρια δημιουργήθηκε «μια μικρή Ελλάδα ένα λιμάνι παρηγοριάς, μια όαση στην έρημο της μοναξιάς του Έλληνα που πατάει το πόδι του στη ξενιτιά», όπως χαρακτηριστικά γράφει η συγγραφέας. Οτιδήποτε ελληνικό στεγάσθηκε εκεί: Ζαχαροπλαστεία, ταβέρνες, σύλλογοι, σχολεία, Τότε οι Έλληνες έφθαναν τις 100.000. Σήμερα παραμένουν περίπου 75.000, αποτελώντας το κέντρο του Ελληνισμού. Η συγγραφέας του βιβλίου (261 σελίδες μεγάλου σχήματος) γεννήθηκε το 1963 στα Χανιά και έζησε από το 1988 έως το 1997 στη Νέα Υόρκη, όπου εργάσθηκε στην ομογενειακή εφημερίδα «Πρωΐνή» και στον τηλεοπτικό σταθμό NGTV. Κείμενο : Κώστας Μαρδάς http://culture.ana-mpa.gr/view5.php?id=3837