«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ» *
Του Νίκου Ι. Κωστάρα
Χριστούγεννα σε μια εποχή που η τεχνολογία και η καταναλωτική κοινωνία απομάκρυναν τους ανθρώπους από το φωτισμό Εκείνου και οι καμπάνες χτυπούν ραγισμένες καλώντας τους αλλοτριωμένους «χριστιανούς» στη Γέννηση του Θείου Βρέφους. Γιατί η Γέννηση του Χριστού σημαίνει τη γέννηση της ανθρωπιάς, τη γέννηση της ελπίδας μέσα στον απελπισμένο κόσμο μας. Σ’ ένα κόσμο που η παγκοσμιοποίηση της αγοράς διεύρυνε την ψαλίδα των πλουσίων και των φτωχών με τον έντονο στρουθοκαμηλισμό.
Διαφορετικά θα υποδεχθούν, μάλλον θα πανηγυρίσουν, την έλευση του Θεανθρώπου οι άνθρωποι της ευημερίας και αλλιώς οι δυστυχισμένοι του κόσμου. Οι πρώτοι θα πανηγυρίσουν στο «πλαστικό» θρησκευτικό διάκοσμο της εμπορικής εκμετάλλευσης και του θρησκευτικού βερμπαλισμού αδιαφορώντας για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης.
Σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς: «1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν να πιουν ένα ποτήρι νερό, που να μην είναι μολυσμένο και να φάνε πάνω από ένα γεύμα την ημέρα». Και με θύματα της φτώχειας εκατομμύρια παιδιά που δεν γιορτάζουν ποτέ κι άλλα πεθαίνουν με άλλα μέσα από τους Ηρώδες της εποχής. Η υπερ-φτώχεια και η υπερ-ανισότητα διαχωρίζουν τον κόσμο όχι μόνο «οριζόντια», σε πλούσια και φτωχά έθνη, αλλά και «κάθετα» ανάμεσα σε πλούσια και φτωχά κοινωνικά στρώματα στο εσωτερικό κάθε χώρας, μικρής ή μεγάλης, αναπτυγμένης ή υπανάπτυκτης.
Και το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Αλλά κυρίως ηθικό, που προσβάλλει το προφίλ της ευημερίας και της κοινωνικής αγωγής. Γύρω μας και παντού επικρατεί η ύλη, βασιλεύει η αδικία, κυριαρχεί το σκοτάδι, καταστρέφεται το περιβάλλον με την αλόγιστη ρύπανση και την τρομακτική διάβρωση. Αρχές και αξίες, όλα ποδοπατήθηκαν στο όνομα του Μαμωνά. Κρίση της οικογένειας, αποσύνθεση της κοινωνίας, αμοραλισμός, εγκληματικότητα, ανασφάλεια και τα Μ.Μ.Ε., δυστυχώς, προσφέρουν ένα πνεύμα που έντεχνα καλλιεργεί την αποξένωση από το Χριστό και χύνουν το δηλητήριο της αποχριστιανοποίησης στην κοινωνία μας, έτσι ώστε να μην υπάρχει χώρος μέσα στις καρδιές μας για τα μηνύματα του Χριστού. Η λατρεία του Εγώ και η αδιαφορία του Εμείς. Ο εαυτούλης μας. Η πολυτέλεια χωρίς καρδιά και αγάπη, χωρίς ανθρώπινη ζεστασιά. Και αυτά μεταδίδονται και στους νέους όχι μόνο από τα media, που είναι σύγχρονοι ιεροκήρυκες και τα μεγάλα σχολεία αλλά και τα «πολιτιστικά κέντρα» που διαμορφώνουν τη «νέα κοινωνία» στον εύκολο τρόπο ζωής, χωρίς αρχές και αξίες, αλλοτριωμένοι και άρριζοι χωρίς ταυτότητα.
Ο σύγχρονος άνθρωπος απολαμβάνει εγωιστικά τις τεχνολογικές κατακτήσεις με ευδαιμονισμό αλλά παράλληλα φανερώνει την αδυναμία του να «συναντήσει» τον συνάνθρωπο αφού λείπει το μήνυμα της αγάπης. Το σωτήριο άνοιγμα προς τον άλλο. Ο Σαμαρείτης. Έτσι οι ψυχές αρρωσταίνουν, πάσχουν από μιθιδρατισμό αφού δεν πλησιάζουν το συνάνθρωπο και κατακλύζονται από μια απαισιοδοξία, μια έλλειψη ανθρώπινης μοναξιάς με αποτέλεσμα να ζούμε μακριά από το μεγάλο μήνυμα και κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό αφού λησμονήσαμε το βαθύτερο νόημα των Χριστουγέννων, στη βιωματική ανθρωπιά της φυλής μας, στη μεγάλη πνευματική κληρονομιά μας, στην οικουμενικότητα της αγάπης, στην παγκοσμιοποίηση της ανθρωπιάς.
Βρισκόμαστε στο τελευταίο σκαλοπάτι, είναι καιρός να ανανήψουμε, να ακούσουμε τα μηνύματα του Θεανθρώπου, να στραφούμε σε σφαίρες αγάπης και αυτογνωσίας και να κάνουμε ανθρώπινα Χριστούγεννα με το Χριστό μαζί μας.
*από την εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου