ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
Τα τελευταία χρόνια η πατρίδα μας βιώνει μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση. Μιας κρίσης όμως όπου προηγήθηκε μια βαθιά παρακμή της κοινωνίας μας σε όλους τους τομείς. Η Παιδεία, όπως και η πολιτική υποτάχθηκαν στο καταναλωτικό μοντέλο. Δυστυχώς το κυρίαρχο κοινωνικό μας πρότυπο υπήρξε ένας αδίστακτος αμοραλισμός. Τα πάντα, όπως και η Παιδεία, έπρεπε να εξυπηρετούν τη χρησιμοθηρία. Υιοθετώντας αλόγιστα και άκριτα το Δυτικό μοντέλο και πιθηκίζοντας νεοδιαφωτιστικές και νεομαρξιστικές εκπαιδευτικές μεθόδους καταλήξαμε να προσαρμόσουμε την Παιδεία μας σ’ ένα εργοστάσιο παραγωγής υπάκουων καταναλωτών, ανίκανων να κατανοήσουν, να κριτικάρουν και να αντιδράσουν στις πολιτικές και οικονομικές επιταγές των κρατούντων της γης. Όχι τυχαίο το γεγονός ότι αφιερώνονται πολλά κεφάλαια στα διάφορα εκπαιδευτικά εγχειρίδια που αφορούν τη διαχείριση λεφτών, επιχειρήσεων, τεχνολογίας έτσι ώστε να σφηνώνεται στα παιδιά, τους σημερινούς και αυριανούς πολίτες ότι τα πάντα γύρω του λειτουργούν ως εμπορεύματα. Αυτό που επίσης προσπαθούν να καλλιεργήσουν είναι η λεγόμενη «πολιτική ορθότητα». Σ’ αυτό εντασσόταν και η πρόταξη της κυπριακής διαλέκτου σε επίπεδο Γλώσσας ώστε να εξυπηρετεί πολιτικές στοχοθεσίες. Στα ίδια πλαίσια γίνεται προσπάθεια να εξωραϊστούν κάθε τι που συνδέεται με την παρούσα τάξη πραγμάτων, όπως η αποικιοκρατία (βλέπε βρετανικές βάσεις), ενώ ταυτόχρονα υποβαθμίζονται εντέχνως όλες εκείνες οι μεγάλες στιγμές της εθνικής και της κοινωνικής ανάτασης και αντίστασης του λαού μας (βλέπε απελευθερωτικός αγώνας ΕΟΚΑ 1955-59). Έτσι, τουλάχιστον τα προηγούμενα 5 χρόνια, γίναμε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου προσπάθειας για αποσιώπηση της Τουρκικής εισβολής και κατοχής, τη θέση της οποίας πήραν φληναφήματα τύπου «καλλιέργεια κουλτούρας λύσης», «επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων» κ.λπ. Άρα όποιος μιλούσε για Ελευθερία, Εθνική ταυτότητα, Δικαιοσύνη κινδύνευε να στοχοποιηθεί από τα παπαγαλάκια της κρατούσας ιδεολογίας και να διασυρθεί ως «εθνικιστής», «σκοταδιστής» κ.α. Σήμερα στο όνομα αυτών των απόψεων και ιδεολογημάτων οι συγκεκριμένες ομάδες και άτομα εξαπολύουν μύδρους εναντίον του ελληνικού χαρακτήρα της Παιδείας μας.
Στις κοσμογονικές αυτές αλλαγές που συντελούνται γύρω μας, με χαρά διαπιστώνουμε και προσβλέπουμε να έχει συνέχεια, η αλλαγή των στόχων της φετινής χρονιάς στην Εκπαίδευση στην Κύπρο. Σημειώνουμε ότι για φέτος και μετά από πάρα πολλά χρόνια πρώτος εκπαιδευτικός στόχος είναι η ανάδειξη της μνήμης των κατεχομένων μας και η καλλιέργεια απελευθερωτικού φρονήματος στους μαθητές μας.
Εκτός όμως από τους γενικότερους στόχους, θα πρέπει τα νέα αναλυτικά προγράμματα να δώσουν ιδιαίτερη βαρύτητα στη Γλώσσα. Μια πραγματικά ριζοσπαστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα πρέπει να προτάσσει την ποιότητα εις βάρος της χρηστικότητας. Άνθρωπος χωρίς γλώσσα, είναι άνθρωπος χωρίς σκέψη. Η αγλωσσία παράγει πραγματικά μια χαύνωση των αντανακλαστικών κριτικής εγρήγορσης. Μόνο με την καλλιέργεια της Γλώσσας θα καταφέρουμε να παράγουμε πολιτισμό, να ξεφύγουμε από το σημερινό μηδενισμό, να γνωρίσουμε τι πραγματικά δίνει χαρά στη ζωή. Με τη Γλώσσα μπορούμε να μιλήσουμε, να συζητήσουμε, να κριτικάρουμε, να ερωτευτούμε. Να γνωρίζουμε από πού κρατάμε, ποιοι είμαστε, που πηγαίνουμε. Να συνομιλούμε δημιουργικά με το Ρωμανό το Μελωδό, τον Παπαδιαμάντη, τον Καβάφη και το Βασίλη Μιχαηλίδη.
«Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;», είχε γράψει ο εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός, θέλοντας να διδάξει ότι η εθνική ελευθερία συνάπτεται με την ελληνική γλώσσα. Ύστερα από 150 χρόνια ένας άλλος διακεκριμένος ποιητής μας, ο Οδυσσέας Ελύτης, επανέλαβε με το δικό του τρόπο την ίδια θέση υπογραμμίζοντας ότι η ιστορική συνέχεια του Έθνους και η γλώσσα του συμπορεύονται: «Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου». Η ελληνική γλώσσα πράγματι αποτελεί ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία της εθνικής μας ταυτότητας. Μια περιουσία κυριολεκτικά αναπαλλοτρίωτη.
Καταλήγοντας, καλούμε όλους τους φορείς που ασκούν εξουσία στον τόπο μας, κυβέρνηση, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, Εκκλησία να εγκύψουν με πραγματικό ενδιαφέρον σε μια Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση όπου στόχος θα είναι η δημιουργία πολιτών που γνωρίζουν την ταυτότητά τους, μακριά από φανατισμό και μισαλλοδοξία, πατριώτες και όχι ρατσιστές ή εθνομηδενιστές, άνθρωποι ισορροπημένοι με αξίες και ήθος, δημιουργικοί, δημοκρατικοί, εργατικοί, με κρίση και όχι συμπλεγματικοί μιμητές δυτικών προτύπων και άβουλοι καταναλωτές.
Γιάννης Αντωνιάδης
Εκπαιδευτικός-θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου