Στον δρόμο της ξενιτιάς

Για την πατρίδα μας

Ελλάδα πατρίδα αγαπημένη. 

Γιατί είσαι λυπημένη, απελπισμένη;;

Κάποιοι θέλουν να σκύψεις το κεφάλι.

Εσύ πάντα δυνατή, αγέρωχη

τους φωνάζεις δυνατά αυτό ποτέ δεν θα γίνει.

Εμείς και τ’ αδέλφια μας

οι ξενιτεμένοι χέρι χέρι

θα σ’ ανεβάσουμε πολύ ψηλά

αφού και ο Θεός το θέλει.

Φανή Κασδόνη - Γεωργαντζόγλου

Ιούνιος 2013

Στον δρόμο

της ξενιτιάς

Η πατρίδα μας δυστυχώς δεν είναι σε θέση να βοηθήσει τα νέα παιδιά της, να τους δώσει δουλειά, ν’ αγκαλιάσει, να τα βοηθήσει στον δύσκολο δρόμο της ζωής τους, κρίμα. Πολλοί από τους νέους μας αποφασίζουν με πόνο και φόβο να φύγουν από τον τόπο αυτόν. Γεννήθηκαν εδώ, μεγάλωσαν εδώ στην ωραιότερη πατρίδα του κόσμου, στο ωραιότατο και ακριβότερο στολίδι του κόσμου που είναι η Ελλάδα μας. Με την ελπίδα εκεί που θα πάνε να βρουν δουλειά, σιγουριά, ίσως λίγη αγάπη.
Με την ευχή της μάνας πάντα παίρνουν κουράγιο και προχωρούν. Άραγε θα γυρίσουν ξανά στην πατρίδα τους;;;

Τελειώνοντας, γράφω, δύο γραμμές από το ωραιότατο ποίημα τους Γ. Δροσίνη

Χώμα Ελληνικό
Όπου κι αν γυρίσω κι όπου κι αν σταθώ
σύ’ θα μου δίνεις μια λαχτάρα μόνη
πότε στην Ελλάδα πίσω δε ν’ αρθώ.

_______________
*δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα" Ιούλιος 2013 αρ.φ. 246